درباره ما

                           دل می برد از عشاق بامن چه غریبانه

غم میکشدم ساقی در د دوسه پیمانه

                            در د دو سه پیمانه براین دل دیوانه

از چشم سحر خیزم هر شب گهرم ریزم

                             تا دامن پر گهر بر خاک درت ریزم

تا آیینه رویت از دیده ی دل دیدم

                              چون شانه به گیسویت از آه شب آویزم

 غافل چوتو برخیزی من غم زده بنشینم

                              در دل چو تو بنشستی من از سر جان خیزم

از خانه برون آمد بازا صنم طناز

                           دل می برد از عشاق بامن چه غریبانه